Auteur: Marijn van Bakel

Lang geleden; dat wil zeggen voor Corona, hadden we bij ’t Broek Omhoog een Winterfeest waarmee we onze kerstvakantie inluidde. Dat gaat dit jaar niet door. Beide niet; geen Winterfeest en geen Kerstvakantie. Sterker nog; we gaan samen Kerst vieren. ’t Broek Omhoog heeft voor deze beide weken, de beide Kerstdagen en voor Oudejaarsdag een aangepast activiteiten programma. Natuurlijk staan alle activiteiten in het teken van samen zijn, samen koken, samen eten. We brengen ons huis in Kerstsfeer, voor iedereen ligt een klein cadeautjes onder de boom. We delen de kerstpakketten uit die de dames van Zonta ons dit jaar schenken. We trekken de wijk in, brengen inwoners een kerstwens, bakken oliebollen in de buitenlucht en beperken ons tot het aansteken van sterretjes. Want we houden ons aan de maatregelen, maar ook op 1,5 meter afstand kun je ervoor zorgen dat niemand van ons alleen hoeft te zijn met de Feestdagen.

’t Broek Omhoog wenst iedereen fijne feestdagen en een hopelijk Coronavrij 2021!

Na maanden van verbouwen en klussen is het dan eindelijk zover. De twee zelfstandige appartementen zijn klaar. Plafonds, wanden, vloeren zijn vernieuwd. Kozijnen geschuurd en geschilderd, badkamer en keuken geïnstalleerd en betegeld. En met veel zorg en aandacht voor de smaak van de beide bewoners, zijn de appartementen ingericht. Ieder met een eigen sfeer, waarin de achtergronden herkenbaar zijn in kleurkeuze en meubilair. De beide bewoners, een 20 jarige jonge vrouw en een 21 jarige jongeman zien eindelijk hun wens in vervulling gaan. Al maanden kijken zij uit naar de verhuizing. Vanaf 15 december komen zij bij ons wonen. Een zelf gekapte kerstboom, met kleurige versiering en stralende verlichting is hun welkomstgeschenk. Het is hen beiden zo gegund!

’t Broek Omhoog neemt deel aan het onderzoek “Zin in de Wijk”. Voor de geïnteresseerden: www.arnhem.nl/zinindewijk. In november zijn we weer begonnen, onder begeleiding van twee onderzoekers, met een nieuwe enquête ronde onder onze deelnemers, aangevuld met enkele persoonlijke interviews. Toen we één van onze deelnemers vroegen of hij bereid was om een interview met de onderzoekers te hebben vroeg hij waar dat dan wel over ging. Onze uitleg was als volgt; deze heren willen weten wat ’t Broek Omhoog voor jou betekent. Antwoord: “Alles”! Einde onderzoek.

Het antwoord hierop is: “naar omstandigheden goed”. Natuurlijk hebben we last van die ellendige 1,5 meter, het gebrek aan fysiek contact, het niet mogen geven van die soms zo broodnodige knuffel. Soms de ergernis van het voortdurend verplicht zijn om elkaar te wijzen op de maatregelen speelt soms ook op. Voor sommigen is het gemis om contact te hebben met hun familie in het buitenland nu extra schrijnend, voor sommigen speelt dat het alleen doorbrengen van de avonden en weekenden je alleen voelen op die momenten extra zwaar wegen en komen de muren op je af.

We hebben te maken met quarantaine verplichtingen, met hulp bij het regelen van Corona testen, met uitleg in diverse talen over de Coronamaatregelen en daarbij ook nog uitleggen waarom we dit ons moeten opleggen, we kunnen veel van onze gebruikelijke activiteiten met onze externe samenwerking partners niet meer invullen, kortom, we kunnen veel niet.

Maar we kunnen veel ook wel!

We hebben nu extra aandacht voor huiselijkheid, voor sfeer, aandacht voor de thuissituatie, voor emoties die opspelen. We hebben hard gewerkt om ons huis een thuis voor iedereen te laten zijn. We bakken taarten (iedere makelaar zou smullen van de geur en de sfeer) doen bij schemer de kaarsjes aan en hebben extra aandacht voor de dagelijkse warme maaltijd. We werken gestaag verder aan de vergroening en verfraaiing van ons terrein.

En dat levert veel op! Iedereen blijft komen, werkt samen, komt met nieuwe ideeën en wordt onderling steeds kritischer als een klus niet netjes is afgewerkt. Voor ons een teken dat het samen werken, samen leven steeds meer de kenmerken krijgt van een groot gezin. De ouderen leren de jongeren vaardigheden, hebben aandacht voor en bieden hulp bij huiswerk en iedereen pakt zijn of haar taak als vanzelfsprekend op.

Weer een nieuwe samenwerking in de wijk. Begin oktober zijn we gestart bij de huisartsenpraktijk Musis Westerkade. Na een eerste kennismaking over en weer komen we al snel op een mooie samenwerking. Voor deelnemers van ’t Broek Omhoog levert het een mooie verkenning op van het reilen en zeilen in een huisartsen praktijk, waar ook een apotheek en fysiotherapie praktijk is gevestigd.

Op drie dagen per week gaan we aan de slag. In de kantine ruimte levert het mooie gesprekken over en weer op. Want soms blijkt dat er veel meer overeenkomsten zijn dan verwacht. Wat te denken van een huisartsenechtpaar dat elkaar jaren geleden aan het begin van hun studie heeft leren kennen tijdens een langdurige stage in Soedan. Zij vinden veel herkenning bij de verhalen van onze voormalige apotheekbezoeker uit Soedan. Ze wisselen ervaringen uit, spreken over cultuur verschillen en geschiedenis van het land. Gesprekken over de gezondheidszorg in Soedan worden gevoerd en juist die herkenning en erkenning maakt dat de samenwerking op voorhand al een succes is. Trouwens: de lunch die we voor hen klaarmaken en uitserveren is al een succes en de wat verwaarloosde geveltuintjes liggen er weer keurig bij. Wanneer de Corona maatregelen ons niet meer in de weg zitten, gaan we de samenwerking uitbreiden. Wordt ’t Broek Omhoog voor hen een plek waar ze komen lunchen, waar ze inwoners naar doorverwijzen voor ontmoeting en contact en waar zij mee kunnen doen aan activiteiten die hen aanspreken.

We klussen wat af. De tuinploeg zorgt dat de tuinen van wijkbewoners winterklaar gemaakt worden, we leggen kleurrijke geveltuintjes aan en hebben een stevige klus bij een wijkbewoner die jaren naar een totaal overwoekerde achtertuin heeft moeten kijken.

We verven muren en plafonds, hangen gordijnen en lampen op en helpen inwoners met soms grote maar ook kleine klussen die iemand zelf niet (meer) kan. Door de maatregelen gaat het allemaal wat langzamer, we mogen met minder mensen aan de slag en zeker binnenwerk is wat lastiger vanwege de vaak kleine woningen. Maar zelfs dat levert weer wat op; iedere week bezoek van ’t Broek Omhoog zorgt voor aanspraak, gezelligheid en elkaar leren kennen. De trotse foto’s van de resultaten stromen binnen en vaak Iets lekkers voor bij de koffie of thee als blijk van waardering.

Met de komst van onze nieuwe stagiaires begint ook een spannende periode voor onze nieuwe stagebegeleider. Negash gaat in september zijn derde jaar in bij ’t Broek Omhoog. Zoals wij Negash hebben begeleid in zijn stage en vervolgopleiding, zet hij nu zijn eerste stappen in het begeleiden van de jongeren. Naast een dag opleiding, ondersteunt hij ons vier dagen per week bij het begeleiden van de jonge studenten. Hij is ons anker, heeft overal ogen en oren, leeft voor en leeft zich in, stuurt met zachte hand en stem, complimenteert en corrigeert. Negash kent de sleutels die nodig zijn om je te kunnen en te mogen ontwikkelen. Ondertussen werkt hij aan zijn ontwikkeling en zijn carrière bij ’t Broek Omhoog.

Zoals ieder jaar starten deze maand weer onze stagiaires. Docenten van entree/maatwerk en niveau 2 komen de nieuwe leerlingen voorstellen. Zij weten inmiddels dat ’t Broek Omhoog graag een bijdrage levert aan het toekomstperspectief van jonge mensen. Maar bovenal weten ze precies die jongeren te selecteren die wat extra aandacht en een warm nest kunnen gebruiken. Dit jaar is het extra moeilijk om stage plekken te vinden. Vanwege de Coronamaatregelen zijn bedrijven gesloten of kunnen niet zoveel mensen toelaten en begeleiden. Dus in aantal zijn het er dit jaar meer. Met een goede spreiding in de week is dit goed te doen. Fijn om te zien dat schuchterheid, bescheidenheid en spanning al snel plaatsmaakt voor vrolijkheid, lachen en meedoen. Iedereen krijgt na de eerste week dezelfde vraag; hoe vond je je eerste week bij ’t Broek Omhoog. De glimlach op de gezichten zegt genoeg.

Geen vakantiesluiting dit jaar. We zijn lang genoeg gesloten geweest en we gaan gewoon lekker door. In overleg met iedereen valt dat besluit. Zelfs de stagiaires die vakantie hebben willen blijven komen. Er is maar één zorg; dan ook geen zomerfeest? Jazeker wel, want er is genoeg te vieren. Er zijn diploma’s gehaald, er zijn nieuwe Nederlanders beëdigd, er zijn betaalde banen gevonden en we vieren dat we allemaal Corona vrij zijn gebleven. Juist omdat we van nabij hebben meegemaakt dat het ook zomaar anders kan zijn, dus we heffen ook het glas op Paul. We hebben gelukkig zoveel ruimte buiten dat 1,5 meter afstand geen probleem is. En ook nu weer gaan we samen aan de slag met de voorbereidingen en maken er samen een feest van.

Het hek gaat weer open en de voordeur is weer van het slot. We “mogen” weer! Iedereen is weer welkom. Maar we moeten ons ook bezinnen. Hoe gaan we alles in goede banen leiden, want de 1,5 meter blijft van kracht. We poetsen het huis, zorgen voor desinfecterende materialen en stellen iedereen op de hoogte van de richtlijnen. Daarnaast gaan we samen kijken wat er wel kan maar ook wat er nog niet kan. We zijn gedurende de afgelopen maanden geconfronteerd met veel afzeggingen van activiteiten waar we aan mee zouden werken. De festivals gaan niet door, geen Dancetour, geen ASM festival, geen Bridge to Bridge en ook geen Beeldententoonstelling van Stichting Sonsbeek, waar we vanaf maart tot en met oktober met veel mensen in allerlei vakgebieden aan de slag zouden gaan.

Onze activiteiten voor de Driegasthuizen liggen stil, praktische ondersteuning bij verhuizingen en klussen in huis bij inwoners kunnen nog niet. Wat kan er dan wel? Dat blijkt nog heel veel te zijn. We werken verder aan de afronding van de renovatie van ons huis, we richten het huis in en we gaan aan de slag met onze tuin. Binnen ontstaan de contouren van een gezellige woonkamer, een eetkamer en de zelfstandige appartementen krijgen ieder een eigen sfeer. Buiten verrijzen kleurrijke bloemperken, we leggen een vijver aan en bewerken de grond van het deel waar onze lunchtuin straks moet komen. Gerrit en zijn collega’s repareren weer fietsen van buurtbewoners en we eten weer samen. Buiten en op afstand, maar toch, we zijn weer aan de slag. Iedereen kan weer mee doen!